Wiedeń

Powraca jak sen

Powraca jak sen, wspomnienie sprzed lat,

O Wiedniu Praterze dziś śnię.

Choć mija nam czas, i ludzie, i świat,

Do Wiednia myślami znów mknę.

Kto w Wiedniu raz był i wino w nim pił,

Kto walcem upoić się dał,

w Dunaju błękicie rozmarzył się skrycie,

raz jeszcze przeżyć by chciał.

Piosenki wiedeńskiej snuje się czar,

I widzę, i wciąż słyszę miejski gwar.

Wiedniu, mój cudny śnie,

Dziecięce, słodkie wspomnienie me.

Tę znaną piosnką z dawnych lat,

Dajesz mi spojrzeć swobodnie w świat.

Wiedniu, choć mija czas,

Wciąż przyjaźń serdeczna łączy nas.

Chwile radości, uśmiechów i łez,

O Wiedniu mój – to Ty!